Εμφυτεύματα

Τα οδοντικά εμφυτεύματα τοποθετούνται για να αντικαταστήσουν ένα ή περισσότερα ελλείποντα δόντια. Η αποκατάσταση με εμφυτεύματα διακρίνεται σε δύο φάσεις, τη Χειρουργική και την Προσθετική. Η χειρουργική φάση αφορά στην τοποθέτηση του εμφυτεύματος, δηλαδή ενός υποκατάστατου της ρίζας του απολεσθέντος δοντιού, κατασκευασμένου από το πιο βιοσυμβατό μέταλλο, το Τιτάνιο. Η προσθετική φάση αφορά στην τοποθέτηση του τεχνητού δοντιού επί του εμφυτεύματος, η οποία συνήθως πραγματοποιείται μετά από ένα χρονικό διάστημα αναμονής κάποιων μηνών, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία της οστεοενσωμάτωσης του εμφυτεύματος (συνήθως απαιτούνται 3-6 μήνες, αναλόγως αν πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα τοποθέτηση μοσχεύματος για ανάπλαση του οστού). Υπάρχουν κάποια πρωτόκολλα για Άμεση Φόρτιση των εμφυτευμάτων, διαδικασία που σημαίνει την τοποθέτηση άμεσα -την ίδια μέρα- του εμφυτεύματος και του δοντιού (με τη μορφή μίας προσωρινής αποκαστάστασης). Τα πρωτόκολλα αυτά είναι εξειδικευμένα, παρουσιάζουν υψηλή τεχνική ευαισθησία και εφαρμόζονται από τον Προσθετολόγο σε επιλεγμένα περιστατικά.

Σε περιπτώσεις απώλειας ενός δοντιού, είτε πρόσθιου είτε οπίσθιου, για παράδειγμα έπειτα από εκτεταμένο τερηδονισμό, από κάταγμα ή από κάποιο τραυματισμό, η τοποθέτηση ενός μονήρους εμφυτεύματος αποτελεί λύση εκλογής, καθώς η επιεμφυτευματική αποκατάσταση μιμείται πιστά το φυσικό δόντι που λείπει. Παράλληλα σημαντικό πλεονέκτημα είναι ότι δεν επηρεάζονται τα γειτονικά δόντια, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της αποκατάστασης με γέφυρα, που προϋποθέτει τον εκτροχισμό των γειτονικών δοντιών. Σε ασθενείς που έχουν χάσει περισσότερα δόντια, ειδικά στις οπίσθιες περιοχές του στόματος, η αποκατάσταση που μπορούν να έχουν με τη συμβατική προσθετική είναι μία Μερική Οδοντοστοιχία (μασελάκι), μία αποκατάσταση που είναι κινητή, βγαίνει δηλαδή από το στόμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την άνεση του ασθενούς από άποψη λειτουργική και κοινωνική. Με την τοποθέτηση όμως ενός ορισμένου αριθμού εμφυτευμάτων (συνήθως 2-3 σε κάθε πλευρά του στόματος), μπορούν να κατασκευαστούν ακίνητες επιεμφυτευματικές γέφυρες και έτσι ο ασθενής να έχει ένα υποκατάστατο των φυσικών του δοντιών και να αποφύγει την κινητή πρόσθεση.

Επιπλέον, τα οδοντικά εμφυτεύματα μπορούν να προσφέρουν πολύτιμη εναλλακτική θεραπευτική λύση για την αντιμετώπιση περιπτώσεων ολικής νωδότητας, απώλειας δηλαδή όλων των δοντιών, προκειμένου οι ασθενείς να αποφύγουν την τοποθέτηση κινητής Ολικής Οδοντοστοιχίας (μασέλας). Με την τοποθέτηση ενός συγκεκριμένου αριθμού εμφυτευμάτων μπορεί να κατασκευαστεί επένθετη (κουμπωτή) οδοντοστοιχία, μια αποκατάσταση με σαφώς βελτιωμένη συγκράτηση και άνεση για το ασθενή. Ακόμα, με την τοποθέτηση περισσότερων εμφυτευμάτων μπορεί να κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου ακίνητη επιεμφυτευματική πρόσθεση, που να εξυπηρετεί βιολογικά, λειτουργικά και αισθητικά το νωδό ασθενή, επαναφέροντας ουσιαστικά τον απολεσθέντα φυσικό οδοντικό φραγμό.
Ψηφιακοί χειρουργικοί νάρθηκες

Ψηφιακοί χειρουργικοί νάρθηκες: Για τον Προσθετολόγο ο σωστός προεγχειρητικός σχεδιασμός αποτελεί τη βάση μιας ορθής χειρουργικής τοποθέτησης και μετέπειτα μιας επιτυχημένης επιεμφυτευματικής πρόσθεσης. Για το λόγο αυτό, σε κάθε περίπτωση τοποθέτησης εμφυτευμάτων λαμβάνεται ειδική τομογραφία (CBCT) του ασθενούς, γίνεται μελέτη και σχεδιασμός του περιστατικού ψηφιακά σε κατάλληλο λογισμικό και κατασκευάζεται ψηφιακός χειρουργικός νάρθηκας, που καθοδηγεί την ορθή τοποθέτηση των εμφυτευμάτων στις επιθυμητές θέσεις και κλίσεις.